Gözüm takılı kalıyor yollara
Her toz bulutu habercin sanıyorum
Kulaklarım her an tetikte
Bir bülbül ötse şaşırıp
Sesin sanıyorum.

İçmeden sarhoş bir başım var
Bulurum umuduyla dönüp duruyorum
Yokluğun boşalttı dünyamı
Şarkıların tam ortasına attım kendimi
Kınama ne olur, seni ancak öyle buluyorum.

Dışarı çıkıp aya bakıyorum
Yıldızlar mahcup, gülümsemiyorlar
Kör bir sıcak kavuruyor yüreğimi
Damarlarımdaki alevler sahipsiz
Gel de sor şahidim başımı vurduğum duvarlar.

Bu kadar arar mıydı gönlüm bakışlarını
Bu kadar mı bağlanmış arzularım sana
Yoksun
Baharda ilk kez çıkar ya kuzular dışarı
Ben de öyle dağılmışım dört bir yana.

Papatyaları seversin bilirim
Balkonda suluyorum mevsimsiz de canlı kalsın
Bu nasıl gidişti hayallerimi alıp yanına
Bilmiyorum hangi elim uzanıp
Hangi eline dön diye yalvarsın.

Affet, yokluğun böyle yazdıran
Sen her zaman taptaze bir çiçeksin
Biliyorum gittin
Gittin ama
Hınzırca beklettikten sonra eminim geleceksin.