Yine ecinnilerin cirit attığı bir gece
Sessizliğin yırttığı duvarlarda başım
Bir umut diye feryat eden baykuşlar gibiyim
Seni bekliyorum her an
İnan ki geçmiyor zaman
Saniyelerdeki vuruşlar gibiyim.

Karanlığı geçip sokaklarda dolaşıyorum
Kırpılmadan göz kapaklarım
Gördüğüm gölgelere budur diyorum
Üşüyorum
Sıkılı yumruklarım masayı döverken hınçla
Her defasında yokluğuna düşüyorum.

Böyle yapmazdın hani
Bırakmazdın tipilerde yüreğimi
Hangisi sensin söyle
Gelmeyen, gelemeyen mi
Kızıllığını neden doldurur gözlerime
Yokluğun her gece her gece
Söyle.

Gel artık yeter zulmün, affediyorum
Okşadığım yüreği tanırım, taş değildi
Bakışlarına zincirleyeceğim bakışlarımı
Bir gül uzatacağım
Ellerimde zincirler
Unutacağım gözlerimin sızlayışlarını.

Karaya oturdu oturacak gemiler
Dönüşü yok gelmezsen eğer
Gel artık
İnan bu aşk yüklü gemiler sahipsiz
Göreceksin ki kurtarmaya değer
Gelmezsen
Gelmezsen dibe çökecekler.

Âmâ gibiyim yokluğunun karanlıklarında
Belki bulurum diye çırpınıp duruyorum
Uzatıyorum amaçsız etrafa kollarımı
Her yana salmışsın yokluklarını
Cevapsız sorular uçuşuyor
Neden ben hep sensizliği buluyorum…

Ah bu geceler ah
Elimde olsa güneşi koyacağım gecelerin koynuna
Sen olmasan sensizliği yaşamak inan zor değil
Duymak istemiyorsun bir türlü
Kaç defa daha söylemeliyim sana
Gel artık
Bilmiyor musun yalnızlıktan solarmış biçare gül
Acımadan gecelere mahkûm ettin gelmeyerek
Anlasana, anlasana
Gelmezsen susacak bu bülbül
Susacak.