İster cebinden ver ister hesabından öde
Ama “bana borç ver!..”
“Ne kadar” olduğu önemli değil
Bir zerre olsa da olur, cüzdan dolusu olsa da
Ya da her nerende saklıyorsan
Kalbinde, ruhunda, duygularında
Tabii ki cesaret edip “var” diyebiliyorsan!...

“Umut” istiyorum umut!..
Bağış değil borç!.......

Hovardaca harcadım bendekileri
Tükettim gün be gün
Yarına dair ne bir damla
Ne bir parça
Ne bir dilim
Zerre kaldıysa “Adam değilim!..”

Veremez misin, vermez misin?..
Pöh!.. Ne fark eder ki?!
Benim için ikisi de aynı, yani vermiyorsan geç ötesini!..
Başkasından istemem, nasıl istenir onu da bilmem
Kapım sensin o yüzden geldim, sahi; verir misin?
Hani vermez, hani naz edersen,
Başımı eğer giderim
Ne dönerim gayrı ne de dilenirim
Bir kez dilendim, hani oldu da vermedin!...
Bir daha istersem “Şerefsizim!..”

Farzet ki suyun altında kaldım ben
Ve farzet oksijenim bitti!...
Havasızlıktan boğulmak üzereyim
Elim dışarıda, görüyorsun,
Çırpınmaktayım, anlıyorsun
Vaktin yok, vaktim yok, biliyorsun!..
Ben “umut” istiyorum ya,
Sen; “nefes” say bunu, “can” say
Verirsen eyvallah, beklerim ölene dek
Ya da dön ardını, yürü git!..
Beni ölüme terk et “bilerek!...”

Bana “umut” verecek kadar yakın değilsen
“Unut” diyecek kadar “uzak” ol bari!..
Bomboştu sana uzanan elim, avuçlarım bomboştu
Geriye de bomboş dönerse…… boşluğa düşerim!....
Seni unutmam zor belki, ben de kendime küserim
Bilmedin ki nasıl deprem olur yüreğimde benim
Senin adını anarken sallanır âlem
Lakin; “Alem benim yüreğim!..”
Bakma sen;
Aslan gibi adamım ben ama
Vereceğin bir “umuda” köleyim!..

Senden borç isteyen çok olmuştur, olacaktır da
Ya paranı ya dostunu kaybetmişsindir çoğu kez
Yemin ettin belki borç vermemek için
Lakin sen; kaybettiğini yeniden kazanırsın da,
Bana bir nebze umudu borç vermezsen eğer
Sen beni, ben seni kaybedeceğiz bir ömür boyu!..
Ne paradır ne de pul benim derdim
“Beni bekle” de yeter!.... De ki; seni bileyim!...
Ölene kadar beklemezsem “Adam değilim!..”
*
Senden “bir kez” ve “son kez” borç istiyorum
Bendekini tükettim, “bitti” diyorum!..
Ya bana “umut” ver “yaşatmak için”
Ya da beni “unut gitsin” diyorum!..

“Kadir Albayrak”