bu gece
penceremden içeriye akan
kadın sesi "yollarımız burada ayrılıyor..artık birbirimize iki yabancıyız"


saydım bu akşam gidişlerimi
başlamadan bitti
sıfır bir sayı sayılmazsa
hiç.

yarım asrı geçen bir ömürde
neden gidemeyişimi düşündüm
neden gitmeleri hep özlediğimi

gelen olmayınca gidenlerden
kalanın payına mı düşer gitmek

kadın yalpalayarak merdivenlerde
adamın uzak duruşuna karşın
"ne kadar güç olsa ne kadar acı olsa
herşeyi, ama herşeyi unutmalıyız"


kirpiklerime takılan ne
“hiç sevmemişcesine..."
ne ironi ama
bir adamın kolunda
bir ayrılık acısı...

başımı kaldırdım
yüksek çatılardan daha yüksekte
yıldız parlıyordu.
yarın güneşin doğacağı yerden
kimbilir kaç göz yeryüzünde
kimbilir kaç şair
gecenin bu saatinde yıldızlara bakıp
yıldızlardan yaptıkları döşeklerde
düşe dalıyordur

..

emirgan iskelesini sevmiştim geçen yıl
güzel,
sıcak yüzlü
emirgan iskelesinin yanındaki sandalı iskeleden daha çok sevdim.
o benimdi
kimse bilmez..

ve denizi sevmiştim
rüzgarı
bulutu en çok

şimdi
hepsi gitti
“herşeyi ama herşeyi unutmalıyız
hiç yaşamamışcasına
hiç sevmemişcesine"