Karasal özlemlerim vardır benim,
okyanusun derin mavilerinden mülteci.
Bir de, kan gelir iklim rüzgarlarımdan.
ve onlar ki, tırmanıp tenimde büyüyen,
adım adım iliklerime işleyen, ölümden
dizgin tutarlar zamanın terkilerine.
Senin yüreğinden çok uzaklara,
gitmek ve
gitmemekte bir yerde.


Her yanılsamanın ardından,
yenilmeyi kabullenmeyen serden,
yani yürekten,
elinde kalmamışlığı bir resmin,
yanına kar kalacak sönük bir bahar,
yüce dağlarından peygamberlerin,
boşluğa atlayıp düşmek ve
düşmemekte bir yerde.


Zaman gelir,
ruhlar ayaklanır arafta.
Vadesi kısaltılmış bir aşktır bizim yazgımız.
Ve o yazgıda, aşktan eser yok.
Zaman gelir,
şeytan inkar eder sevişmelerimizi,
sevişmek günah o eski masalda.
Her isyanında mahşerin,
aykırılıkların tam göbeğinde,
azalıp bitmek ve
bitmemekte bir yerde.

Anlayacağın bilinmez bir haldeyim,
en tanıdık ölmelerin olduğu
düşlemek ve
düşlememekte bir yerde.

Yakamozun çıkmazında çırpınıp duran,
dalgaların inadında,
hiçbir yere gitmemek ve
gelmemekte bir yerde.

Oysa şeytan sadece bir kukla,
ipleri benim elimde.
Yani ölümün sarmal bir labirentinde,
çıkışını kaybetmiş tutsaklıklarım,
aşk yerine bir iyiyi sezen ya da sezmeyen,
bir yürekte ya da herneyse işte.
Ölmek ve
öldürmekte bir yerde.


Yaşamsa, sadece bir perde.