“Bana en güzel cennetlerini unutturacak kadar rabbimin,
İçimde ebedi bir sızı olarak kalacak kadar da derin
Ve görürmüş gibi kederini gelecek günlerin,
Masmavi ufuklara dalmış o gözlerinin,
Nice nice mevsimleri geçerdi içinden
Yedi cennet iklimlerinin...”

Hani, tel tel uçuştururken saçlarını rüzgâr,
O uzun ikindilerinde yaz günlerinin...
Bir kuş kanatlanır gibi çırpınırdı yüreğim
Bir kuş kanatlansa, ürkecek yüreğine...

Garip bir yalnızlıkla birden üşürdü ruhum,
Gözlerinde erirken akşamın son ışıkları...
Sensiz aldığım her nefes haramdı bilirdim,
Ve sensiz yaşayacağım her dakika yalan…
Yalnız tek bir şey var ki; hâlâ hakikat olan
Gençliğimizin bütün masumiyeti ile
İçimizde yaşayıp yaşattığımız aşk
Ve neydi ya hani o gözlerimiz?..
Çocukça bir telaşla kaçışan…


A. Hüsnü Sezgin

Ağustos 1976





























.