Ana kucağından bir çığlık attı
Serpildi Gülendam sokağa düştü
Gönülden vurgunu genci yalvarttı
Bir akrep düğmeli salağa düştü

Gülendam gül kadar güzel bir kızdı
Nöbetçisi yoktu pervasız gezdi
Bir gece akrebin kolunda sızdı
Nişansız düğünsüz yatağa düştü

Uyandı baktı ki gitmiş akrebi
Gelmiş yerine bir namus mikrobu
Kirini yıkamaz bir okyanus su
Yıldız lâkabıyla batağa düştü

Evi vardı hiç kapanmaz kapılı
Canı vardı eloğluna tapulu
Dostunun esiri Gülendam kulu
Bir sevgi çağında dayağa düştü

Koskoca dünyası hücrelik bir ev
Patronu zebani.. Gardiyanı dev
Adı fahişelik, etiketi sev
O Gülendam böyle bir ağa düştü

Her gece koynuna yad erkek girdi
Her gelen, her giden bir tokat vurdu
Neresi yuvası, nerede yurdu
Nereye gittiyse ayağa düştü

Meçhulden bir anne oldu sonunda
Bir yaprak büyüttü kendi kanında
En gururlu ve en mutlu anında
İkinci zinalık Yaprağ’a düştü

O Yaprak da annesiydi Kader’in
Yaprak Yaprak ölmesiydi Kader’in
Yıldız Yıldız sönmesiydi Kader’in
Nesil boyu kirli kundağa düştü