Yorgun bedenimin yükünü
Hangi kelimeler hafifletir bilmiyorum !
Ya yüreğimin sızısını,içimin acısını ?
Hani ;
Ağlamayı ayıp saymasam
Oturup günlerce ağlayacağım
Ama ;
İçimdeki bu sızı öyle derinlerde kii
Ağlamakla atılabilecek gibi değil.
Ne çare ;
Elim kana bulaşmış bir kere
Ne zaman Kerbelâ’dan geçsem
Üstüm başım kan içinde,
Biraz sendelesem
Kuvvetleniyor şêr,
Maazallah ;
Yere düşecek olsam,alkış tutacaklar
Ölen ölür, yaşayan görür.
Dilerim sende görürsün !
O zaman öğreceksin, onur ne demek
Duyacaksın,
Temmuz sıcağında insana,
Aba giydiren o zalim güç nasıl donacak.
Zaten, yaşam dediğin nedir ki
Sadece nefes almaktan öte,
Akit mi imzaladık sonumuz değsin diye arşa?
Kısır bir döngü içinde
Esaret, bedel ve sonrası malum kader.
Bundan sonra ne yaşanacaksa
Hepsi sana endeksli olacak .
Sen !
Bütün güllerden aldığın dikenleri getirip bana ,
Birer birer batırmış olsan da bağrıma,
Akan her damla için
Sinemde, gonca bir gül açtı diyeceğim !
Allah biliyor,
Ant içtim.
Yediğim ekmek,içtiğim su olsun şahidim.
Ya SEN hep SEN !
Senin olmadan ölmeyeceğim !..




Hande HAGHGOUİ

17.07.2009,cum’a
çengelköy/İSTANBUL