minnacık bir sinekle uzanıyoruz yan yana
İkimizde kırk üç yaşında
kırk üç yaşında keten pullu bir divanda.
soluklanmanın ara celsesindeyiz
durup yeniden başlamanın en dibinde.
ve o minnacık sinekle
helalleşiyoruz sabahın endişesinde
ki hakkı vardır inkarı mümkün değil
karpuzumda tuzumda peynirimde…
aslında bilumum sinekler birbirine benzer
insanlar nasıl müsfettesine benzerse.
topyekun vedalaşmak da mümkün değil bilirim
ve biraz da mevzisi düşmüş askerlere benzer sinekler
yıkılmak isterken bir çorbanın içine
benzerler ezilmiş tersane işçilerine…
nasıl her şeyle, falanla filanla başlayabiliyorsa
bir sineği tarifle de başlayabilir şiir
ve ben cümle sinekler görürüm kafiyelerde
gölgelerinin yaşama düşmediğinin farkında değil.
hoşça kal sinekli şiir
hoşça kalın tüm esmer alem sinekleri
size katıksız minnetliyim
lakin kaçımız ölse umurundadır hürriyetin?

ahmet arık
14 temmuz 2009
memleketim