Yaratıklardan cana yakını ve en güzeli,
Sevr’in önüne yumurtlamasından beri,
Örümcekler ağını özenle ördüler Sevr’e,
Bunu gören müşriklerse düştüler derde.

Allah’ın Resulü ve de sevgili dostu,
O, emniyetli güzel mağaraya koştu,
Güzelim güvercin yuvayı oraya yaptı,
Örümcekler ağlarını örüp kenara saptı.

Müşrikler acilen gelip baktılar mağaraya,
Dediler ki: Kimse asla girmemiştir buraya,
Ebubekir: “Geldiler bulacaklar bizi” dedi.
Yüce Peygamber, arkadaşına teselli verdi,
“Korkma! Allah bizimle beraberdir.” dedi.

Ben, güvercini işte o zaman tanımıştım,
Cami önünde masumiyetine inanmıştım,
Yerden şıpır şıpır yemleri toplayışlarını,
Hep birlikte aniden pırradan uçuşlarını,
Öylesine sevmiştim ki içten gülüşlerini.

Üç beş arkadaşım bir yerde toplandık,
Muhabbetin dibine ise iyice saplandık,
İnsana susamış karanlık odamızı açtık,
Sevgimizi gönüllere tohum gibi saçtık,
Tefekkür gözlüğünü gözlerimize taktık,
Etrafımıza alıcı gözlerle şöyle bir baktık,
O güne dek girilmeyen dört köşeli oda,
Bir güvercinin evi olmuştu bu zamanda.

Bu, sevimli ve cana yakın güvercindi,
Bizi görünce paradan gözünü açıverdi.
Gece, gündüz demeden çalışıp çabaladı,
Yumurtalarını Rabbin emriyle hazırladı,
İlmek ilmek dokuyup yuva yapmış oraya,
Yumurtalarını güzelce dizmiş bir hizaya.

Çaydanlığın üzerine konan demlikler,
Güvercinin yuvasını emniyete almış,
Çaydanlığın üzerindeki sıcak yuvaya,
Beyaz yumurtalar ne de güzel yakışmış.
Hâlâ gözümde hep tüter ürkek bakışları,
O köşeden bu köşeye endişeli kaçışları.

Güvercin olmak ve uçmak vardır semaya,
Daldan dala konup atlamak vardır havaya,
Arada dokunmak vardır yorgun omuzlara,
Özgürce hep uçabilmek vardır sonsuzlara.

Güvercinin yaptığı tarihi görev hatırlanmalı,
Yapılan bütün iş Allah rızasına uygun olmalı.
O güvercinlerse verilen görevi harfiyen yaptı,
Nankör insansa verilen güzel nimeti geri tepti.

Allah’ım! Çalışmak bizden yardım senden,
Allah’ım! Tevekkül ediyoruz canı gönülden.
Allah’ım! Sen bizi şaşırma, şaşmış devirde,
Allah’ım! Yardım et, koyma kulunu revirde…

15.09.1995
İstanbul