Günlerdir galası oynanan bir filmin
Gitgide artan karanlığı
‘’ Son ‘’ deyip, perdesi indikten sonra
Çıktığım sinema kapısının önünde
Gözlerimi oğuşturarak
Bir süre bekledim
Uyum sağlayabilmek için aydınlığa.
Bir sigara yakıp,derin bir nefes çektikten sonra
Beynimdeki seslerin
Duvarlara çarparak kaybolmasını izledim.
İzledim izlemesine de ;
Yüreğimdeki mevsimsiz anz yangınına
Bir türlü engel olamadım.
Ne tuhaf !
Daha düne kadar, çorak bir araziyken
Ellerimle diktiğim, onca çiçekle
Kendi cennetimi yarattığım gönül bahçem
Faili meşhûl bir kundaklama ile
Cayır cayır yanıyordu.
__ Hayat bu,işte !
dedim kendi kendime…
Doğum ile ölüm aralığında
Yaşam ile yaşamak arasında
Öyle ya da böyle,
Bir şairin dediği gibi ;
‘’ At kişnedikçe, aşka gelen arabacının
Kırbacını daha sert vurarak,
Atın aldığı acıdan,
Arabacının aldığı zevki, hakikat sanmasıydı ‘’
Belki de yaşamak !
Kim bilir,kim bilebilirdiki
Böyle sokak araların da yaşanırmış
Büyük zannedilen o küçük aşklar.




H.Hande HAGHGOUİ

12.07.2009,pazar
çengelköy/İSTANBUL