Denizli otogarında hasret pazarı
Biletler ayrılığa kesiliyor
Geldi ayrılığın dakikaları
Sırma saclarını okşayıp
Ela gözlerine son bir defa
Gözyaşlarım süzülürken baktığımda
Ayrılık vakti çoktan gelmişte
Ellerimi gitme kal dercesine sallarken
Ayrılığın acısı yüreğime çoktan çökmüş

Sen gidiyorsun işte
Aklımıda alıp götürüyorsun ya
Bilmem kaç gece
Hasretinden uykusuzluğa yenik düşeceğim
Bilki ölünceye kadar
Hep seni kalbimle bekleyeceğim

Yaz akşamında aklımda anılar
Ellerim cebinde bir ben mi avareyim
Denizli sokaklarında?
Cebimde kalan son paramı da
Senin hasretini unutmaya veriyorum
Dokunsan ağlayacak dertli gönüller
Hep buraya mı toplanmış?
Anlıyorum her giden geri gelmiyor
Yoksa bu karanlık izbe mekan
Bu kadar dolup taşar mıydı?
Buram buram hasret mi kokardı?
Her dilden, her gönülden;
Ah be Aysel! Şimdi nerdesin?
Nidaları gök kubbede çınlar mıydı?
Bende unutulmuş bir aşkın
Belki hiç dönmemek üzere giden sevgilinin
Ölünceye kadar bekleyeni miyim?
Gördün mü Aysel?
Hasretin aklıma ne oyunlar oynuyor

Biliyorum sen döneceksin
Ellerim üşümeden yeniden tutacaksın
Pencereden gökyüzüne her baktığında
Bir çift gözün yolunu beklediğini göreceksin

Ünal TÜRKOĞLU