Sen vakitlerimi darmadağın ederken,
Ben mevsimsiz günlerin açlığına ölüyordum,

Ve şimdi zaman seni unutmaya durmuş,
Ki gözüm de değilsin bir damla yaş,
Sustum,
Her şiirinde kafiye olmaktan,
Vakitsiz vakitleri beklemeye tahammülüm yok,
Sana diyebileceğim tek bir kelime bile kalmadı ceplerimde,
Sana sadece üç harf barındıran bir söz kaldı dilimde.
GİT…

Git işte,
Benden uzaklara,
Ki bu uzaklık aramızda,
Dağları engel yapsın,
Ve denizler olsun ardında aşılması güç…
Öylece git işte
Sessiz ve ardına bakmaksızın…

Ne ben senin rüyalarında misafir olayım,
Ne de sen kabus olup,
Uykumun en tarifsiz yerinde uyandır beni,
Bana ait ne varsa sende,
UNUT…

Unut ki,
Gözlerinin önünde bir perde olmasın yokluğum,
Çıkar alfabenden adımı,
Ve sil tüm bizli geçmişleri,
Sil ki
Unutması kolay olsun senin için…

En fazla bir hafta,
Ya da iki,
Belki ayları bulur,
Ya da hepsi sıralanır ardı sıra,
Bir yıl olur,
Beni unutman,
Ama bende süreceği en fazla bir gün olur…

Ben yine mevsimlerden mutluluk tutarım,
Ve gelen ilkbahar,
Bir uçurtma uçururum sevgilimin gözlerinde,
Değil seni hatırlamak,
Geçmişi silerim bir kalemde…

Ve sen,
Mahkumsun zindan gecelere,
Ağla ağla ki açılsın yürek yaran,
Belki bir gün su serperde birileri,
Yeniden dönersin hayata,
Belki bir gün güneş yeniden doğar hayatına…

Yaşattığın tüm acılara rağmen
Yine de mutluluklar sana…
Şair Ceketli Çocuk