biliyorsun karbeyaz
biliyorsun da yanan iklimlerin yasını tutuyorsun bana
esti mi tam esiyor kararan rüzgarlar
yüzüne vurunca anlıyorsun karbeyaz
anlıyorsun da,
gidiyorsun yeni iklimlere..

bir köşe başını mesken ettim kendime
yerim yurdum saraylara minnet
hani dağdaki kırlangıç kadar üşürdün yüreğimde
bir sıcak hayalin bile,götürmüyor beni sen-li ateşlere
yanıyorsun karbeyaz

dün ki çocuk kadar aklımı peynir ekmekle yedim
bir el oyuncağı aldım elime,doladıkça doladım bileklerime
söylenmiyor değil mi karbeyaz?
vuruyor bazen delilik,bütün sen-li hücrelerime
yine de durmuyorsun karbeyaz

kimisi derin bir yol bulmuş kendine
kimisi uçurumların engebesinde
ya sen karbeyaz?
sen hangi yolun yolcusu?
nerelere demir attın da,ben olmadım yanında?
her köşe başı, bir istasyon sabahı gibi
her dem içerisindedir günün başlama vakti
çapaklarını ayırıp,bakamadım güneşe
anladım ki o sabah serin,
meğer sadece benim üzerime doğmuşsun karbeyaz
umudun teknesi derin
..
akşam olmasın desem de,
yıldızlara selam veriyorsun yine
ben aynı yolun mürettebatında
yarın sabah seni burada bekliyorum
sakın geç kalma karbeyaz
gelmezsen,
ekmeğim,suyum gibi sıcaklığın
aç kalırım sensizliğe
üşürüm karbeyaz