Bir buluta ne olabilirdiki
Yağmurdan yakın
Ne ısıtabilirdi ki eritmeden
Güneş kadar sıcak


Bir ucuda yanık değilse şiirin
Yani gözde başlayan yangın
İçinde körüklenmiyorsa insanın
Yanmak ne ağlamak nedir ki


Gelmesi; yolculuktan uzun değilse
Beklenen otobüsün
Alnı terle ısınır mı
Avuçları üşürken biletçi kızın


Bir çocuk düşmüyorsa parklarda
Çocuk olmak ne ki
Sütçü beygirlerinin takırtısı
İri memeli kadınlarda
Doldurdukları boşlukların takıntısı yoksa
Şu sokak dediğin nedir ki



Höpürdetmiyorsa çorbayı işçi
Bir soğuk karpuz taşımıyorsa
Kucağında inşaatta çalışan
Her yerde vardiya var demek ki


Bu yüzden ölü değil serseriler, tiryaki
Birbirine çarpan iki şişe’nin sesi gibi
Yumurta’nın rengi bellidir çok bilen
Sen bana tavuğun cinsiyetini söyle !
Ben tarif ederim,ölmekle,yaşamın arası kaç metre


Su’daki köpükte aklanmasa da pislik
Her oltaya bir balık takılıyor inan
Kenetlenmiş duruşumuz kadar
Bütün kuşlar uyanmak istesede farklı bir güne
Rüzgarsız havada uçar uçurtmamız yine de




Sen bir ceviz ağacısın
Gülhane parkında
Ben bunun farkındayım
Herkes senin tahtında






Nazım Hikmet’e




Devin Karaca