Dün değil
belki geçen gün
yaşamın ahtapot kolları
dolaşık düşünceler arasında boğarken aklımı
denizde ağlayan bir deniz yıldızı
anımsattı geçmişte kalan bir yaz akşamını

Bakışlarımdaki kapkara bulutlarla
aydınlık bir odada sorguladım
eski an ile şimdiki an arasındaki zamanı
öyle bir öfke boranı başladı ki
durulmaz bu çalkantıda
çözüldü dilinin bağı
hiç gecem yokmuş gibi güleç neşeli
her günüm varmış gibi yüzü kara benekli

Yüreğimde yokluk
arkamda hiçlik
dalgaların içinde gönlüm
kapkara gözünü açtı
yakamoz ışığında boğulup
bulaşınca baştan başa sedefe
umutlarım öz değiştirdi

Nereden bakarsam ölümdü görünen
ama ben yaşamı seçtim
güzelliği içinde gizli
ve deniz oradaydı
bir midye içinde ılıtmaktaydı içimi
bekledim bekledim gelmedi
dün değil belki de öteki gündü

Mezarcılar boşuna işbaşına geçmesin
biraz siz gibi biraz ben gibi
bozarım yolunun kilidini
yürürüm yürürüm zor ama ne iyi
ezelden beklercesine karşılar beni
yaşamın hediyesi umudun ta kendisi

Ne kadar karışık duygu vardı öyle şair, tebrikler..

Ahtapot gibi sardı şiiriniz beni...

Tebrikler.

SAYGILAR...

Hissederek okuduğum bir demet duyuler klasiği , her zaman güzel her zaman içten ve vurgulu canıyürekten kutluyorum , var olasın nur olasın hep olasın , eksik olma demet hanım

Cok guzel bir calisma siir ve yorum bir butun olmus kutlarim saygimla.

Esasında umudun ta kendisidir işte yaşamımızı saran ahtapotun kolları...
Hele bir kollarını gevşetmeye kalkmasınlar..
İşte o zaman ne glirse akla ölümden başlar...

Sevgili Demet Duyuler, bu güzel çalışmanızı içtenlikle kutluyorum ....

Nereden bakarsam ölümdü görünen
ama ben yaşamı seçtim
güzelliği içinde gizli
ve deniz oradaydı
bir midye içinde ılıtmaktaydı içimi
bekledim bekledim gelmedi
dün değil belki de öteki gündü

güzel dizelerinizi kutlarım.
saygılarımla...