Çukurova’nın kavurucu sıcağında
bezgin yaşantımın bunaltısıyla
gezindirirken yalnızlığımı
kara bir bulut kümelendi gökyüzünde
sanki mavi gömlekte kara bir leke

Göğe bakarken kör kuyuların dibi
bulut önde ben arkada
dağıtmak için elemleri
dolaşıp durduk Adana’nın sokaklarında

Gök gürültüsünü yankılattıkça yeryüzünde
bıçak bıçak sancılar saplandı döşüme
bir şimşek çatallanıp aydınlığıyla gülümseyince
iliştim yüreğimin kuytuluklarındaki hüzün bahçesine

Tuhaf bir dışa yansıma
hem de yağmurla yarışırcasına
sevinçler düştü boz bulanık iç evime
sanki çağıl çağıl Seyhan aktı yüreğime

Bulut yağmuru taşıyıp çoğalttıkça Akdeniz’in bereketini
ben Toroslardan kopup gelen yel oldum
karıştım Çukurovalı ozanın sözüne sazına
ve umudu saçtım bilmediğim diyarlarda
yağmur bulutlu bir sevdayla
güneş yüzlü çocukların dimağına

Demet Duyuler Doğan