Önce hüzünlerimizi paylaştık…
Çıkmazlarımızda birbirimize dal olduk.
Üzüntüme sevinç,
Gözyaşıma mendil oldun…
Tam düşecekken tutunduğum en sağlam dalım oldun…

Sonra hayallerimizi paylaştık…
Yapmak isteyip de yapamadığımız,
Kimi zaman imkanlı kimi zaman imkansız…
Kimi zaman basit, kimi zaman çılgınca…
Ama hep umutlu…

Sonra…
Sonra şiirlerimizi paylaştık.
Benim dillendirdiğim, senin seslendirdiğin.
Doludizgin bir kalpten çıkan,
Ve sol yanın en derininde yükselen bir sesle…
Ama tek yürek olarak hissettiğimiz…

Sonra gecemizi ve gündüzümüzü paylaştık.
Uykusuzluğuma uyku oldun.
Gecelerime dost,
Gündüzlerime arkadaş.
Yok dediğimde; var olabileceğini hissettirdiğin bi zaman dilimi paylaştık.
Çok uzun olmasa da varlığı – yokluğu paylaştık…


Ve yavaş yavaş bi hayatı paylaştığımızı hissettiğim…
Her sıkıntımda yanımda olan,
Tüm seviçlerimin ilk adresi olan,
Her satırında İnşallah ve sabr ı dilinden düşürmeyen…
İyiki varsın…
İyiki hayatımdasın…

“Yaşıyor ama sensizsem, Ölüm değilse bizi ayıran; Hata yapmışız...”
Dizelerinin sahibine…