Uyku dörtnala kaçarken düşlerimden,
Gökkuşağı tadında renklenir geceler…
Sessizliğin içinde harflerin sesi duyulur,
Kalem konuşur, sayfalar dinler...

Şehri sararken dolunay sessizliği,
Sisleri çözülür meneviş gökyüzünün…
Göz kırpar yıldızlara, seslenir mehtaba,
Bunları gören yalnız kalp gözüdür…

Siyahın ayazında serinlerken gün,
Nöbeti devralır gece siner kuytu köşeye…
Karanlık yoldaş olur, gölgeler sırdaş,
Boş sokaklarda dolaşır, soğuk kaldırımlarda…

Loş bir ışık sızarken pencerelerden,
Yorgun bir annenin sesi duyulur…
Ninni sesleriyle yankılanırken rüzgâr,
Bir meleğin kokusunu gurbete uçurur…

Derken bir aşığın bahçesine misafir olur,
Buram buram sevda kokar tüm çiçekleri…
Çekinir incitmeyi narin yüreği,
Nefesini tutarak, selama durur…

Ansızın yorulur bu uzun geziden,
Bir çınar altında huzuru bulur…
Yapraklara anlatırken hikâyesini,
Rüzgar yanağına veda busesi kondurur…