Öylece süzülürken yaprakların arasından bir yağmur damlası

Düştü yüreğimin ortasına kan kırmızı bir ayrılık…

Gül kokuna, gül yüzüne aşina bir gözün bakışlarından

Süzülüyor gidişinin ardında ki ebedi yalnızlık…

Ey ümmetin olmakla şerefli olduğumuz en Sevgili

Ey gönüllerin eşsiz Sultanı!

Hasret kuşlarına gark oldu bıraktığın mahzun baharlar

Misk kokunun firakıyla yandı sinesi toprağın

Güller saklar olduğu rayihasını bülbüllerden…

Mor renkli bir hüzün çökerken gölgesine akşamın

Bulutların eteklerinden dökülür beyaz inciler…

Binlerce duanın arşı titreten sedasının yankısında

Meleklerin kanatlarından duyulur sessiz haykırışlar...

Asr-ı saadetti, senin varlığınla şereflenen zaman

Cahiliyetin dipsiz karanlıkları, nurunla aydınlandı her an…

Anlar bereketlendi dudaklarından dökülen yediveren sözlerinle

Muhabbetinin yağmurlarıyla ıslandı çorak ruhlar…

Nice ruhlar yükseldi mertebesine semanın

Melekler hayran kaldı sevdasına ashabın…

Bir emsalsiz sevdaydı ki bu her dem çağlayan

Bendine sığmayıp sonsuzluğa kavuşan…

Lal olmuştu adının her harfine diller

Ey İki Cihanın güneşi, gül kokulu Nebi!

Binlerce salât-ü selam olsun sana,

Âline ve Ashabına…