Sokaklar dolup taşıyor insan yağmuruyla,
Islanıyor kaldırımlar atılan her adımda.
Tarih yazarken mazisini zamanın sinesine,
Felleğin tokadı iner suratına da anlayamazsın!

Anladığın sandığın şeylerde boğulurken,
Anlamadıkların çığ gibi üzerine iniverir.
Mantığın balyozu indimi hayaller ülkesine,
Senden ne bir düş kalır ne de düşünce geriye!

Acılar sinsi bir yılan gibi kapında çöreklenirde,
Yetmez onu kovalamaya ne ses ne hece.
Heceler çürürken geçmişin dehlizinde,
Cümleler idam edilir yüreğin kafesinde!

Sanık sandalyesine dizlir hatalar birer birer,
Yüzün kalmaz terk eder bedenini çaresizce.
Maskeni takarsın üstünde ucuz bir gülümseme,
Mutluluk pazarından alırsın yarısı çürük bir neşe!

Zaman ilaç değil ki tüm yaraları sarsın,
Hekim çare değil ki sönen ruhları onarsın.
Bir mum ömrüyle yanarken hayat kaynağı,
Pamuk ipliği ucuna takılıdır ömür sayfaları!