İpekten bir gülümseyişin vardı
Gözlerin gülerdi gülünce sen
İçime işleyen bir sesin vardı
Mutluluk bahçesinde konaklardım

Yaşamı kıskandıran bir mizacın vardı
Kıskanırdı yaşam bile seni
Ellere gidince sen yüreğim ateşinle yanardı
Karanlığı aydınlatan bir yüreğin vardı

Deliydi yüreğim o yüreğe
Dert çekerdi yüreğin kendini benden çekince
Şimdi sağanak bir yağmurum sayende
Şimdi ellerim nasırlı
Yüreğim yaşlarını akıtmaktan utanıyor
Çaresiz,zavallı…

Gökkuşağını anımsatan bir hâlin vardı
Özlerdim ben o hâlini bile
Hayat utanıyor sevgilim;
Seni yalnızlığa iterken o utanıyor
Bırak bana gönder
Lâkin hayatla bağlantın hep orta düzeyde,
Telâşsız yürüsün…

Şimdi bir kez daha gülümse
Yüreğinden yüreğime son bir kez yol görünsün
Haydi ama!
Bu kadar çekingen
Yüreği telâşlı bekleşen olamazsın herhalde!
Sen teksin
Sen bir tanesin
Sen her şeysin
Hani yağmurlar yağar sonra güneş çıkar ya birden,
En umutsuz anlarımda beni aydınlatan eşimsin…

Uzat ellerini ellerime
Hiç korkma bu yolda beraberim seninle
Bana verdiğin her şey için
Sana tek bir şey veriyorum;
Doyasıya sev onu,
Yüreğim senin,
Yaşamın tüm renklerini tattım sende,
Gökkuşağı gibisin her daim rengârenk…
Mutsuzlukları atalım şimdi
Geride ne varsa unutalım
Haydi sevgilim
Bir,
İki,
Üç…
Tutunamam sensizliğe bir daha
Ya sen,
Hep sen,
Sadece sen…

Dilara AKSOY