açılır inceden müziğin sesi
o çağlar oncesinden gelen tutkunun eseri gibi şimdi
damarlarımda akıp duran
şeytana uyduğum değil
şeytanın bile aklının ermediği
bu erteleyip durduğum
yıllardan beri içimde biriken
seni büyüten bu sevda
seni büyütürken beni eriten
sana tutuldukça beni uzak tutan
sana yaklaştıkça avuçlarımın arasından süzülüp akan
başımı arasına verdigim ellerin nerede
şimdi kokun diye içime çektiğim bu karanlık gecelerin
yoksun diye uyanamadığım sabahlarının
bu metrelerce yükseklikte hayalini kurduğum
dizlerinin dibinde dilimin bağlandığı kadınım
yazarken ki utanmazlığım
karşında kızarıp
gözlerini kaçıran küçük çocuk benmiyim?
hayatıma girdiğinden beri sakınıp kelimelerimi
sana özel olsun diye değil
sadece senin olsun diye
günlerdir kimseye heba etmediğim icin sözlerimi
susuyorum
suçluluk sanıyorlar suskunluğumu
üstlendiğim sadece senin günahların

aşkımın tarifini yapamıyorum
ne söyleyebiliyor nede duyabiliyorum
kanıma karışan bu zehrin bir tedavisi yok artık
kafiye diye uydurduklarım
varsın diye bu kadar şımarttım kendimi
seni alırsan içimden
aksini ispatlayamam diye değil
sensizliği kabul edemem diye
bu kadar suçu üstlenişlerim

içimde yanıp duran ateşlerim
senden öncesinide bilirdim ben
buz gibi ellerimin arasından geçti kadınlar
simdi çaresizliğim
küçük bir kız çocuğunun avuçlarında
sen susuyorsan
bu benim korkaklığım
yaşayamıyorsak eğer
bu benim bencilliğim
senin bana dokunduğun günden beri
tenimde hüküm süren senin baharların
gitme ihtimallerinin gölge düşürüp mutluluğuma
görmezden geldiğim yenik kaderim
ayrılık süsü veriliyor cinayetlere
ve intihara yelteniyor yokluğunda
sana alınamayan tüm çiçekler
içimde yanıp duran ateş
tenime dokunduğundan beri
ve öptüğünden
sevdiğinden beri
aynaya bakıp adam sandığım
bu sokağa çıkmadan
kendine çeki düzen veren ihtiyarlığım
sanki ölmeyecekmiş gibi meydan okumalarım
küçük bir kızın avuçları arasından medet ummalarım

kollarının arasından uzakta hayatta kalamayacak kadar güçsüzüm artık
bağlandığı makinanın merhametine muhtaç bir hasta gibi
belkide sarıp kurtulmalısın beni bir derde
üstüme bir avuç toprak atıp
iyi bilirdik dersen kafi
demezsen canın sağolsun
sevgilim dediğin adam olmak bile birşeydir
senden önceki sefilliğimden utanıp
senden sonra
omuzlarıma işlenen rütbelerim
kayda değebilmesi için anılarımın
içinde olman gerekliliği kanun maddesi gibi
şimdi gidiyorsan bile
beni bağlayıp bıraktığın bu hayat için tesekkür ederim,
iyi günler sevgilim...