(OVERTURA KİTABINDAN)


197

9. SƏMFUNU BOYU
MƏNDƏ BİR MƏN ARANIR

Və mən qoşar
Və mən boşar
Bilə--bilə
Bu günü
Və bu gün
Düşünməyir
Mən qoşacaq varlığını
Və mən
Dibsiz bürgü boğazı kimi
Udqunsada mən
Bu mən yer altı
Çay ürəyi
Və diləyi
Çün mən
Unudqan
Və
Düşüncəsi özgə bir ordunun
Əsir
Və didərgin carcısıdı
Və mən
Yarın yarışına
Və barışına
Gözəllik aparıcısıdı
Və mən
Öz gücünü unudmuş
Bir ulusun sözüdü

198
Və gözüdü
Və yenə mən qoşar
Düşünər kən
Vaz geçilməzliyini
Bu qoşarlıq
Qabaqların güzgüsüdü
Və biz
Yapraqların sözlüyü deyə
Söyləmədiyimin burasını .
Düşünəyim . .
Və zamandan soraqsız açır
Səmfonu ayəsi
Ağrılar qapısını
Və duyubda ah yapısını
Çəkirəm haray
Bu iniltini duymayırsa bir kim
Kimsəsiz
O kim
Kimi arzılar
Bu kən
Bir toyan
Və bir yavru
Oxşayır mən
Və bulud səslı notlar
Quşlara
Ağaclara . . .
Və çiçəksiz budaqlara qoşur
Şuberti
Və Əzizənin
Özünü

199
Bu səmfonu
Sazsiz
Və gitarsız
Birdə yaraqsız oluşur
Yağışlara
Bu yağış kimi
O yaşlını
Bu gənci
Piyano çalır
Piyano
Bunlar
Bir vaxt
Berlindən
Parisdən
Və Londondan uzaqlara
Səhnə deyə
Paylaşırmış alqışlara
Və çalır indiki səhnə
Teatr yerinə
Benzin qoxulu səmfonular
Ama çaşma
Və çaşırma
Bu sex şarkısı
Və buz üstünə
Tans haylamır
Sarı Gəlin
Və Babək Namazı
Birdə Balaca Qızıl Balıq
Səmfonusu deyir
Hələsizlər dünyasına

200
Və hələliklər
Özgə varına arxalanırda
Quşqusız bir aləm doğulur
Tutqun
Və susqun
Səmfonu qurubunda
Axşamalı mən disgin aşır
Və daşır
Və çəlişgi evrəni kimi
Mən
Yerikləyir mən
Və kin dolu adasında
Uyamadığım
Dil boğazına salır dərin
Və ala göz vodkasız
Səmfonulara
Qarşı evrən
Ömür pozur
Ömür
Və ölüm tozları daşlanır
Mən sarı
Böylə qurulmuş tuzaq
Hayıf alır
Mavi yoğrulublardan
Bu hayıf fəlsəfəsi
Zay tumu bənzər
Mən ovlayır
Bu ovlayış
Damarlarıma sarqın
Və qalğın

201
Bu qalğın qalarında
=Eh--ey olanaqsız
Suçlu olduğunda yerin
Sonsuz bataqlıqlar
Bu nədən
Mənə qənim çağlar
Həyatın son tiyəsində
Büsbütün olanaq
Havalanır
Və səmfonular
Kovansız yaralanır
Sanki
Həyəcan otubanlarına
Devrilmiş araba kimi
Və bu kimi
Mən səni
Mən bilə bilməz
Və sən
Məni
Sən bilə bilməz .
Və can
Yad gövdəsini
Tən bilə bilməz
Böylə hal .
Heysiz çiyinləirim
Damu körpüsü
Və oradan ötür eləbil
Arğış arğış
Düşüncə dənim
Və ağrılara kəfənim

202
Tükənməz çətinim
Və ağrıya qarşı boyu
İmdad səmfonusu
Və ümid boyalı toyan
Səpələnir
Birdən
Və çisil aləmin
Səhərinə alınıram
Dən--dən
Bu dən
Mavi ekran
Pərdəsini qaldırıbda
Bəbəklərim
Heyrətlənir
Və notlar açılışına
Bir nöqtə tellənir
Məndən içəri
Bədən köçəri
Aşq
Həyat
Və ümid nəğmələşir
Təndən içəri
Gövdə köçəri
Və mən paylayır mənlik
Səndən içəri
Sən köçəri
Və öz varlığımız
At kimi
Tarlada çapır
Çən deyə

203
Çəndən içəri
Çən köçəri
Və biz yağmuru
Yazlıq çiləyir
Yaz boyu
Qanlı kəfəndən içəri
Can köçəri
Bu roya nəmişi
Olurda olmuş
Çəngizxan işi
Çin deyə
Çindən içəri
Çin duvari
Kökdən köçəri
Bu içəri
Şu köçəri
O gündən bəri
Bölük-bölük
Və hörük hörük
Mən ölməz yaşar
Və bir qayıdış
Səmfonusu qoşar
Yerdən yerə
Bu qururda insan
Min boya çalmır
Və para sumağına
Bir qarışlıq ucalmir
Və qocalmır
Bu yüksəliş səmfonusu
Məndə

204
Bir mən arayır
Və ulu bir öz
Yazlanır bütün
Və notlar büsbütün
Birər birər
Boğaz qurd kimi
Göy qurşaq doğur
Gələcək kimi göy
Və səmfonu mavisi
Olmadığımda yağır
Olduğum qədər
Bu anlayış fəlsəfəsi
Elçı gedir
Toyan adına
Və göyərır bakirəlik
Yenilik
Bu yenilik ilə
Göy tanrıya üz sarı
Ey mənə
Məndən yavuq
Bir kərə seviləyim
Bir kərə
Bu sevda sonucunu
Doğruda gəzəyim
Bir gecə
Bu amac
Və bu istək ilə
Yorğun ayaqlarım
Bir qoltuqda əylənib
Xəyal udqunur

205
Və özünü duyur
Bir qanadlı quş kimi
Göyərdiyi yerdə
Və bu ləhzə
Kimə nəvarki
Tək
Vəya
Qoşa qanad aşıram
Səmfonulari
Əcəb ! ...
Və əcəb !...
Bu əcəblər sentezində
Həzin bir melodiya
Bir mavi kəlisa oxşayır
Əsrlərdən oyana
Və
Babək namazından buyana
Mən
Linda aşqını oğurlayır
Məkanın
Və zamanın
Unudulmuş günü
Bəlkə
Bu bir aldanış
Bəlkə
Bir ufaq gerçək
Və nədən başlı hekayə
Və dıram .. .
. . . Və bu can
Linda atı

206
Və həyatı
Bu sevgini qıysam
Mən unudar
İlahı semfonusnu
Və yanğısı
Heydər baba boşluğu
Və naxoşluğu
Köləlik
Böylə bənzərlik
Berlin boranlığı
Təbriz soyuqluğu
Dodağlarımı içir
Və olacağıma
Olduğum keçir
Özgə özgə
Və bir çanaq
Linda gözlərində
İlməklənir
Opera sarayı
Bu saray
Kimə boş
Kimə doğuş
Və görüş arxasında
Mən aktiyor
Və səhnə önündə
Otello daşqalaq
Bu yön
Fizuli
Və ərğəvan deyərək
Aşq alaq

207
Aşq
Və bu aşq önü
Dante
Gəlir kəfənsiz
Və bir sürü
Etinasız kitablılar
Özünü aldadir
Aldandığı kimi
Və bu aldanış bərində
Mən deyir
Darılma
Darılan
Bansız
Və kəlisasız
Gedər harasız
Və mən
Bir kərə darıldım
Sənələr alınmadı
Nələr var nələrim
Və
Bir damo impraturluğu
Olumlara dedi
Ölüm
Və mən çarasız
Linda operasına
Yapdığım hədər
Və yapamadığım kədər
Başdan--başa
Və bu kədər güzgüsündə
Kölə bir türk sızıltısı keçir

208
Daşdan--daşa
Bu inilti
Barıma varıb
Qurublaşıram
Və dünya heyva olur kimi
Yuxusuzlaşıram
Və bir ovuc özləm
Linda qollarına
Qoşulur ləhzə
Yavrum yavaş
Bizim ellərdə
Bizim yerlərdə
Sarılmaq
Yasaq
Bu səmfonu
Olmadığım topraqlara
Sürəsiz filim
Ah
Sevgilim
Şu bəyaz gecənin
Papaqsız ulduzuna sarın
Və sən
Könül yaşarın
Alahısına payladın
Və mənə qıydığın seviş tərini
Yücələrə kərpiclədın
Xoş
Və sərxoş
Və məni kölə sanaraq
Boyalandın fotoqraflara

209
Reqlamlara
Və nəşə sonu
Mən səmfosunu dilədin
Nə fayda
Və nimdaş paltarından
Məmələrin boşanaraq
Barmaqların boyasına boşalır
Qadınlığın
Bu ləhzə xumarlığını
Masa
Və salon
Duymayır yəqin
E--hey !
Gəlinli səhərın
Sabahki gəlini
Ayrılma royalarımdan
Mən
Böylə dünyanın acıyam .
Və sən
Bilmədiyin kimi
Sarqınlığın orucuyam
Bu oruc ayi
Qarışqa varlığına bənzər
Doğulur
Var ilə həyat
Və
Səhər qazeti
Uyğudan oyanır
Səmfonu boyu anlar
Məndə

210
Bir mən aranır
Obaşdan havası kimi


Malinte 2001 .
M. Ərğəvan