Biz sevgi tohumuyla, yüreklere köz verdik.
Dalgalandık sıcakta, bilenlere söz verdik.
Şu topraklar çoraktır, diyenlere öz verdik.
Karanlıkta bulunmuş, bu kaybolan resimler.

Ayrı koyma onlardan, delisini sar dedik.
Ülkemde yaşayanın, hepisini yar dedik.
Sizler için saygıdan gayrısını ar dedik.
Hayat diye aranmış, bu kaybolan resimler.

Rafa dizdiklerinin, serisini tut getir.
Karıştır; haram, helal, birisini yut getir.
Kalede duranların, berisine şut getir.
Aralıktan ocağa bu kaybolan resimler.

Çok çelimsiz kalmışsın, buradan da tat tulum.
Sular seni üşütür, karada da yat tulum.
Gördüklerin senindir, her alanda sat tulum.
Irağı yakın eder, bu kaybolan resimler.

Bir tepeden aşağı, sürükledin yel gibi.
Çarkın dişlilerine, dolandırdın tel gibi.
Yandı, kalmadı orman, bıraktırdın kel gibi.
Parçaları dağılmış, bu kaybolan resimler.

Hep marifet aşıkta, göremesen de sev dedi.
Öyle yüce duygu ki, gönüllerde dev dedi.
Bak hayal de de olsa, uzaklarda ev dedi.
Zor yıllara saçılmış, bu kaybolan resimler.

Ahu figana salma bülbülleri, kaç gülüm.
Her mevsim bahar olsun, papatyalar taç gülüm.
Bekleme karanlığı, seherleri aç gülüm.
Ömür sayfalarında, bu kaybolan resimler.
12.11.2008
Ahmet Çelik