Aynı sırada oturarak ders dinlerdik.
İmtihan öncesi bir odada,
Beraber ders çalışırdık.

Kalbimizin atışı başkaydı.
Bir başka gözle görürdük doğayı.
Her bahar çiçekler başka türlü açardı.
Ağaçların yaprakları başka başkaydı.
Mevsimler sevinç katardı içimize.
O günler sahiden başkaydı.

Hep bir arada olurduk.
Üçümüz başbaşa vererek,
Tüm zorlukları yenerdik.

Fotoğraf çekilirdik boy boy,
Üçümüz bir arada.
İnsanlar başka başkaydı gözümüzde.
Doğa cıvıl cıvıldı.

Doğa büyülerdi bizleri.
Her şeyden haz duyardık.
Parkta,bir kahve içmemiz bile,
Bizi mutlu ederdi.

Okulu aynı yıl bitirmiştik.
Üçümüzde o yıl yüksek okula,
Tesadüf bu, girememiştik.

Üçümüz yine birlikte,
Tepecik’teki odada,
Kader birliği yaparak,
Bir yıl beraber yaşadık.

Başkaydı gençlik akşamları.
O yıllar güneş daha parlaktı.
Sabahlar daha güzel oluyordu.

İşten dönüşte küçük odamızda,
Buluşmanın mutluluğu içinde,
Cıvıl cıvıl konuşur,şakrardık.
Yorgunluk nedir bilmezdik.

Gün geçtikçe ayrıldı yollarımız.
İstikbal peşinde koştukça,
Soramaz olduk bir birimizi.

Gün geçtikçe kader fırtınası,
Olanca gücüyle esmeye başladı.
Ayırdı bizi birbirimizden.

Aynı şehirde olsak ne çıkar?
Kimimiz evlendi,kimimiz sözlü.
Çocuklarımız bile var.

Yatağa yatınca hemen dalıyoruz.
Saatlarca hayal kuramıyoruz artık.
Gönüllerimiz mi yaşlandı neden,
Eskisi kadar sevemiyoruz?

Her bahar ağaçların çiçek açışını,
Kuşların cıvıldaşmalarını duyuyormusun?
Kulaklarımız mı tıkandı bilmem,
Ben şahsen duyamıyorum.

İnsanlar cıvıl cıvıl değil sanki.
Yoksa bana mı öyle geliyor?
Ütüsüz pantolon bile giyiyorum,
Aynam olsa da bir,olmasa da...

Ayakkabılarımı ayıp olmasın diye,
Ayda bir ancak boyatabiliyorum.
Saçlarımı da öylesine,
Uzadıkça kestiriyorum.

Tekrar başlamak için değilde,
Eski günleri yaşamak için,
İzmir’i düşünüyorum.
Yoksa gönül mü yaşlandı?

Şehir otobüsüne binerken,
Bir kızla tanışacağımın heyecanı,
Çarşıda gezerken de aynı duygu,
Nedense yok artık içimde.

Ya siz?Sizde öyle değil misiniz?
Yoksa ben mi yaşlandım?
Suç kimin,neden böyle olduk?
Suçluyu bulamıyorum...

Saat yirmi dört olmuş.
Vakit geçmiş ne çıkar?
Ömürden geçen zaman,
Keşke saat olaydı...

Nelerimi vermezdim,
Maziye dönmek için.
Ah doğa,ah mevsimler,
Sizi yeniden yaşıyabilsem.

Büyüdükçe ayrıldı yollarımız.
Gün geçtikçe uzaklaştık birbirimizden.
Yaşlandı kalplerimiz.
Mazi kar kaldı bize...

Dönülür mü dersiniz,
Yine baş başa vererek,
Yaşanır mı dersiniz hatıralar?
Hiç sanmıyorum...





























































































Cıvıl cıvıl