1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
725
Okunma
Ey acıların deryası İstanbul!
Sana gözyaşlarımla yazıyorum bu şiiri.
İki dostum vardı, sende yaşayan
İşte aldın onları benden teker, teker
Çürütün, yıprattın bu kalbimi
Dokunma bana, dokunma yarama İstanbul!
Yoksa kanar yaram boğulursun kanımda.
Yalnız kaldım karanlık sokaklarında,
Beni savurdun karanlıktan karanlığa İstanbul.
Hani Yunan indinde Konstantin?
Hani Mevla’nın bizlere hediyesi?
Hani fethi müjdelenen şehir?
Nerde Fatih’in emaneti İstanbul?
Eski güzelliğini nerde kaybettin?
Nerde Bağcıların bağları?
Toprak kokan o şirin mahalleleri
Ya Topkapı kalelerini kime bıraktın?
Kalelerin diplerindeki şarapçılara mı?
Ey uğrunda binlerce şehit verilen şehir!
Sen bugünler için mi kan emdin?
Nerdesin, eski sen nerde?
Fatih duymasın, görmesin sakın seni!
Yoksa boğar seni şarap kokan denizinde.
Cevap Yaz