martıların ağlamaklı gözleri
şairin dizeleriyle sürmelenir.
şehir hatları vapuru ağlasa da
bulutların kat kat döşekleri altında
sisin çökmesine dayanmaz
Üsküdar Vapuru cefakardır seslenmez
aşıktır şairane
sisin o işveli kaprisine...


simit tablasından bir simit almış
yamak ustanın dostluk seferinden
doyulmaz tadına...
susam temizlemeye razıyken
vefa duygusunun yıpranmamış tazeliğini
bu dizelerde bulmak ömüre değer katar..
yazılan satırlara şiir tohumları dökülür
ruhun acısı bir bir dizelerde sökülür


usta, martılar,adalar ve istanbul
gerçekler hicvedilir dizelerde
anlaşılacak dersler var sözlerde
eleklenmiş yüreğinde sevdalar bin olsa da
neye yarar elde kalan daima bir tane.
bir ses sonunda "hacet kalmadı beyler" dese de
ruhlarda esen bir rüzgarla gelir dostun
kurak mevsimlere dua olan dizesi..


dut ağacının su bulan çatalına
dostluk çiçeğinin şiire gömülmüş tohumuna
cansuyu dökülür gözlerden
ve ruha işleyen kanaviçe bir ağıttan.
tiner kokuları bir melek ve bir şair
şiir böylesi bir anda dostluğu anlatır.


ıhlamurların dost kokusu sarmışken
kapımın önündeki ağaçtan
orkidenin huysuz ama güzel
görüntüsü atar beni bir şiirin
anlatamadığım kurgusuz derinine.


martıların gözyaşlarında minnet vardı
bu sade ve içten bir şiirdi.
bulutlar martıların gözyaşlarını silmeye uzanırken
sarılmıştı kollar dizelerin ucuna
ve tutundular dallarında dostlukla yaşama..


Selma Dönmez 16 haziran 2009