hangi kalemle yazılıp sırt çantamıza yüklenmişti
tanrının dipnot düşmeyi unuttuğu
bu kargacık burgacık alın yazısı...

bir üçgenin içindeki
fasit daireden dışarı çıkmak için
teğetleri aradık...
kalem elimize geçtiğinde minkale istediler
durakladık...
gönyeler yaşamımıza sert çizgiler atmadan önce
başlığımızı bulma çabamızda kıvrıldı
müsveddelerin kenarları...

anneler yaşamın tabanı çocuklarına değmesin diye
çerçiden alınmış iple gözyaşlarından motif yaparken
kapı önü "dert anlat baba türbesi"nde ve
iğde çiçekleri yağmadan
hayallerimin yırtık şemsiyesine
gerçekleri yağdırırdı üzüm gözlü güzel kız...
acıtırdı gerçekler mahremden çıkınca.
konuşmaktan kaçışım
uykulara yatışım
bu yüzdendir el sallatmadan gölgeme kaçışım...


asma yapraklarının ekşiliğinde sürdürdüğümüz
kıska ekip yemeyi bilmediğimiz baharlar dut sallarken
gözlerimizden yağan sağanaklar yüzündendir
arkamda yağmur ormanları bırakıp kaçışım
yüreğimi sorgucu meraklı küçük kıza açışım ve
sarı kızı sarı sıcakla başbaşa bırakışım...

yanlışlar yüreğimizin teyellerinden
çift dikişle ruhumuza kazındılar
doğruları arama çabasında yakalanamayan yıllar
sökülen duygular dikiş tuttuğunda
başka dünyaların yıllarına havale olduğundandır
sonra duramadığım fasit bir dairede dönüşüm...

hüzün kahküllerini kestiğin yaşama
kara kara karakalem yazıp
tuvalsız boyardın geceleri siyaha
gündüzlere dokunmamalıydın oysa
paletinde pembe yeşil olması gereken
ilk gençlik yıllarını fırçanda bırakma...


artık siyah yazmasın kalemin dediğim gün
bana kara kalem uzattı
önce boynumdan vurup kaçan
sonra gögüs gögüse çarpıştığım amansız düşman...

döndüm bak
geldim işte
istersen dünyadan de, istersen uzaydan

karakalemini betimlemelerini, imgelerini
ben yakaladım şair yönünü
seni hep meraklı üzüm gözlü kız olarak anımsayacağım,

döndüm bak
burdayım
ve sonuna kadar hayata sarılacağım..



selma dönmez 16 haziran 2009