Ölüm dediğin nedir ki gülüm
Ben ölümü senin mavi gözlerinde yaşıyorum
Sen bir kere öl de, ben bin kere ölürüm
Ben seni büsbütün yüreğimde taşıyorum

Gitmeleri bırak artık,
Bu hasret, bu yangınlar son bulsun
Yeter soğuk gecelerin kabus çöküntüleri
Karanlıklar kara toprağa gömülsün,
Ayrılığın başına binbir türlü çorap örülsün
Kahpe felek feryatlarıyla dövünsün
Biz güne sırt çevirmeyelim gülüm..
Güneş bizimde yüzümüze görünsün

Bu gidişin dönüşü olamayacak gibi geliyor bana
Yalvarmalarım sana değil boşuna
İçimde bir ses, gidişin sonu ölüm kokusu diyor
Ya sen elini eteğini çekeceksin bu dünyadan
Yada ben yangın yüreğime serpecek su bulamayacağım
Uyandığımda kötü bir rüyadan
Biliyorum seni yanımda bulamayacağım..

Daha gelişin ne kadar oldu ki
Gitmek için verilen bu karar niye
Daha ben sana doyamamışken
Sarılmadı henüz geçmişten kalan yaralar
Yokluk anların geldikçe aklıma,yüreğim kanar
Sensizliğe ağlarken bu gözler
Hiç sebepsiz yere yine,
gitmek niye gülüm

Ben senin uğruna ölüme bile rest çekmişken
Ecel kapımda kol gezsede nafile
Ben ömrümü mavi gözlerine vermişken
Beni bu mavilerden mahrum etmek niye gülüm

Mavi gözlerini hatırlamak için,
İlla göğe mi bakmam gerekecek
Veya bir sahilde oturup,
denizin maviliklerine mi dalmalı bu gözlerim
Yok yok;
eğer ben batacaksam ve boğulacaksam
senin mavi gözlerinde batmayı yeğlerim

Ben ne zaman göğe baksam, bulutlar çıkıyor maviyi kapatıyor
Anlıyorum ki sende kipriklerini kapattın
Ben ne zaman denizde dalsam maviliklere, lodos vuruyor
Anlıyorum ki sen, yüreğinde koparttın fırtınaları
Dalgalar vurdukça karaya,isyanlar yüzümü okşuyor
Anlıyorum ki sen, okuyorsun resim arkasındaki mektupları
Ve fırtınanın arkasından başladığında yağmur
Anlıyorum ki sen, yine göz yaşlarına tutunmaya çalışıyorsun
İşte bu yüzden gülüm.
Gitme sen kal,
kalp kapaklarım açık
gir ve sürgüle,
çıkma bir daha
kal içeride

Hadi bana vazgeçtim de, tamam kalıyorum de
Deki bütün kelebekler gözlerimden uçsun saçlarına konsun
Gitmiyorum, seninleyim bir ömür boyu de
Deki mavi gözlerinde aşka yelken açsın bu yüreğim
Yırt at gözlerimin önünde gidiş biletini
Bende gidip almayayım, tarihi açık dönüş biletini..

Dedim ya gülüm,
ben senin uğruna ölümden bile vazgeçtim
Azraile kafa tuttum
Aylarca komada yattım
ama nefesimi teslim etmedim
Ben son nefesi vereceksem şayet
Oda senin mavi gözlerinin,
maviliğini sihaya kapattığı gündür
öldüğün gün / öldüğüm gündür

Ozan Özdemir
27 Şubat 1995