içimdeki çatlakta

yeri belli olmayan, bir küçücük kıymık

görünmeyen bir köstebek

her gün biraz daha oyup

derinlere sürer onu


bir dalganın çığında, durmadan sürükleyen

yalnızlığın elleri ile birlik ellerim; sanki boğar beni

içime, öyle bir mevsim düşer ki;

her seferinde günah işlemiş gibi ;

ruhumun, bedenimin, bir araya gelemeyen

bütün parçaları kayıp...


geçmişten uzayan, bir yol gelir uzar önümde ;

patlar sus’un silâhı !

sessiz bir gözyaşını vurur gözüme

sendeler aklım !

kahrın aymaz adımları yürür !

sığındığım umudun kollarına sığmaz aczim...

suyu dibe vurmuş

boş bir kuyu gelir, yerleşir göz bebeğime




(....ne kadar yazsam heyhât,anlaşılmaz yaşamadan...kimsenin elleri tutamaz seni...)



Hâdiye Kaptan


(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.