Gezinirken ormanda, tilki kendi halinde;
Görür geyik budunu, bir ağacın dalında.

Karnı açtır. Velâkin, içine şüphe düşer!
Kontrol eder geriyi, ardında niyet eşer!

Geyik budu bağlıdır, bir bombayla tuzağa;
Bunu görüp durur mu, hemen kaçar uzağa.

Başını kor ayağa, sessiz yatar soteye;
Gözü geyik budunda, sakin bakar öteye…

Biraz sonra kurt gelir. Bu duruma şaşırır.
Görülmüş mü böylesi, tilki butla bakışır!

Kurt merakla yöneltir: Dostum, ne yapıyorsun!
Tilki sakin cevâplar: Hiç, öyle yatıyorum.

Neden budu yemez de, aval aval bakarsın!..
Bugün orucum desem, manzarayı çakarsın…

Kurt: Bari ben yiyeyim, karın ağrım son bulsun.
Tilkide bir nezaket: Buyur, afiyet olsun!

Kurt buda uzanınca, bir patlama toz duman;
Ve göklere savrulur, feryat, figan, “Of, aman…”

Kurt perişan yatarken, hareketsiz yaralı;
Tilki buda yanaşır, yerken olmaz oralı.

Kurt kızgın: Lan şerefsiz! Oruçluydun sen hani?
Tilki: Demin top attı, duymadın mı? Pes yani…


26.09.2006 15:48
03.10.2006 07:18

Salih ERDEM / AYDIN