Yağmur yağar coşar çağlar,
Seller Mevla’yı zikreyler,
Aşkı ile söyler ağlar,
Diller Mevla’yı zikreyler.

Düşünürüm derin derin,
Sahibi göklerin yerin,
Seher vakti eser serin,
Yeller Mevla’yı zikreyler.

Kuşlar havalanıp uçar,
Etrafına neşe saçar,
Has bahçeye sofra açar,
Güller Mevla’yı zikreyler.

Yollar geçer uzun ince.
Su akar kar eriyince.
Mor giyinmiş yüce yüce.
Dağlar, Mevla’yı zikreyler.

Yeşil kurbağalar öter,
Etrafında otlar biter,
Canlar yüzer kulaç atar,
Göller Mevla’yı zikreyler.

Ağaçsız ovalar sessiz,
Gelen geçen yoktur ıssız,
Kumlara bürünmüş susuz,
Çöller Mevla’yı zikreyler.

Selvi boylu zarif berrak,
Korur onu kara toprak,
Domur açar bürür yaprak,
Dallar Mevla’yı zikreyler.

KAYA der ki gelmiş geçmiş,
Fani dünya kucak açmış,
Kimi konup kimi göçmüş,
Kullar Mevla’yı zikreyler.


Osman KAYA