Güneşi çalınmış bir İstanbul sabahında
Puslu gökyüzünde kimsesiz martılar
En afili ayrılık şarkılarını notasız çalıyorlar,
Efkârı vuruyor gözlerinin yine içime
Yazıyorum seni bilirsin hiçbir zaman beceremesem de…




Bir vapur sesiyle en güzel sohbetimiz bölünürdü,
Hatırlar mı sın, gülüşürdük,
Kuru bir simitte paylaşırdık aşımızı aşkımızı
Ne çabuk iflas etti bu aşk ben sensiz sen bensiz ne çabuk kaldık
Yitirdik, bitirdik birbirimizi




Tanıdık bir sesle uyanmıyorum çoktandır,
Bu yüzden her sabahım yeterince sinirli,
Ellerimi ısıtacak eldivenlerim var artık
Ellerinin yerine koydum.
Dolduramıyor ki boşluğunu biliyor musun ben üşüyorum.




Sokaklarda, yollarda sana benzeyen yüzler görüyorum,
Yâda şizofrenim oldun herkeste seni arıyorum...
Kiminin saçı benziyor sana, kiminin bakışları
Hepsini toplasam bir sen etmiyor ama.
Isıtmıyor yüreğimi…




Dolu dolu yaşamak bu olmalı yokluğunu,
Gözlerimden taşacak yağmurlar biriktiriyorum çoktandır
Dayanacak çok fazla gücüm kalmadı oysa
Çatlaklarımdan sızıyor adın yine yavaş yavaş,
Durduramıyorum yere düşüyor birkaç damla yaş…


Erkekler ağlamaz…


Ferhat Tokmak
28.05.2009