Aklıma düştüğünde gözlerin,
Düşüncelerimde kayboluyorum.
Hangi yola dönsem, yokuşsun bana.
Hangi yola dönsem, çıkmaz sokak.




Nerede olduğumu, unutuyorum çoğu zaman.
Sen hep elimi uzattığım,
Her defasında yetişemeyip,
Yokluğuna düşüp uyandığım, rüyam.




Bu aralar, sık sık uzaklara dalıp gidiyor gözlerim.
Uzaklarda aradığım, bulamadığım.
Limansız bir gemi gibi,
Sahipsiz, kimsesiz bir ada gibiyim.




Vakti gelince her aksam batıyor,
Güneş gibi gözlerin,
Ufuktan, yavaş ve kırmızı gidişini izliyorum.
Daha sen giderken özlüyorum.




Gözlerim buğulanıyor, ağlamıyorum
Buğulanan gözlerimde,
Bir parça umut saklıyorum hep,
Dönecek diyorum, dönecek elbet.




Nasıl batan güneş mahkûmsa,
Sabaha yeniden doğmaya.
Kışta olsa, karda yağsa, nasıl mahkûmsa,
Mevsim her bahar çiçek açmaya.




O gözlerinde mahkûm,
Bir tek benim gözlerimde batmaya…




Ferhat TOKMAK

24.03.2009