9
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1849
Okunma
Sabahın ilk ışıklarıyla kimsesiz sancılarım başladı…
Susturmak zor olacaktı!
Yıkmak önümdeki duvarları…
Bir de büyümek vardı!
İçimdeki çocuğa dokunmadan büyümek…
Yıktığım duvarlar üstüme yığılırken yalnızlığımda
Bir el uzandı ummadık anda…
Huysuz bilge vardı artık bir yanımda
Sol tarafıma düşen taş parçalarını yok eden…
Sahte gülmeleri unutturup ay ışığını yüreğime getiren…
Susmalarım bitti mi artık?
Bilmem…
Haykırışlar var dilimde mutluluğa…
Bir gün biter mi?
Bilmem…
Bildiğim tek şey var artık
Gülmeyi hatırladım ben…
21.04.07
Elamsı Düşlerdeyim…
Cevap Yaz