7
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
1332
Okunma
Başlangıçta sakin, serbest,
Ama tedirgin bir gonca gibisin;
Yer, gök, dünya ve üstünde insanlar
Sense yavrucuğum, umutlar yükleneceksin.
Yüreğin yavrucuğum, yüregin öylesine saf,
Öylesine temiz’ki,
Dilerim umutların tükenmesin
Ne yazık’ki olacaklardan bihabersin.
Genellikle çocuk yaşlarında,
Vurulursun zincirlere, yetmez...
Hergün yeni bir kötülük öğretirler,
Yetmez...Çaldırıp çarptırırlar sana,
Sonra da ’suç sendedir’ der utanmazlar.
Parmak kadar çocuklara,
Suç işletir, Acımasız utanmazlar...
Yetmez, kodeslere tıkarlar,
Sonra da zincirlere vurdurururlar.
Zincirler, çocukların sanki oyuncağı,
B u gidiş iyi değil: niçin, nereye?
Hiç ama, hiç hoş değil...
Oyuncak ve şeker bekleyen çocukların,
Soguk zincir arkadaşlığı, yürek sızlatır.
Ne diyeyim sevgili çocuğum:
Zincirler bari gücün olsun
Belki değil, mutlaka acı duyuyorsun
Unutma sakın zincirlerin soğukluğunu,
Gün ola, harman ola yavrucuğum.
Birde bakarsın,Tanrının mucizesiyle,
Zincirler çürümüş ve çözülmüşler
Şangır, şungur ve de sen billenmiş
Öyle bilenmişsin’ki;
Hanyayı da, Konya yıda anlamışsın,
İnsanlıklarını unutanlara karşın,
Sen insan, hemde tam insan olmuşsun;
Seni zincire vuranları tanımalı, bilmeli,
Hiiç ama hiç unutmamamlısın.
’20 Kasım 2007 Maltepe / İst. Kemal Polat’
5.0
100% (4)