Okumamışsın...

Sana yazılmıştı oysa şiirler...

Bakmakla görmek arasında

Ne çok fark var değil mi?

Görmüş, ama göz ucuyla bile

Kelimelerimi süzmemişsin

Ne demişim bilmemişsin,

Ne çekmişim şaşmışsın, kalmışsın,

A n l a m a m ı ş s ı n !


Gözünden kan damlar mı insanın?

Mürekkebi kan olur mu her satırının noktasına?

Seni seviyorum ...

Aşk değil bunun adı diyorsan

Söylemelisin o halde,

Nedir adı yanmalarımın?

Gecenin bir yarısı kan ter içinde uyanıp

Telefon defterimde adını aramalarımın.

Sesini duymak için bencilce seni uyandırışlarımın,

Aynı anda aynı şeyleri yapışlarımızın,

Ellerinin ellerimde terlemesinin,

Teninin tuzlu yollar çizerek tenimde dans etmesinin,

Adı ne adam;

Adının yanına adımı yakıştırmalarımın?

Adı ne, beni bırakma diye yakarışlarımın?

Adı ne?

Söylesene...



Şiirin dibine çöken not:

Yitip gitmesi muhtemeldir diye ses çıkartmadığın şeyin adı

A Ş K...

Kabul et ya da etme yar, inkar ettiğin hislerden saklanamazsın!

Aşkın topu topu üç paravan harfi var...



Elif SEZGİN