umutlar ötesi düşündüm
seni gelecek diye bekledim
dünya ötesine
bağlamadım umutlarımı
dokundum.
avuçlarımdasın diye,
bel bağladım.
bu zaman ötesine
bırakmadım yarınlarımı.
seni,
beklemelerim aşkına.

isyanlarımı göstermedim.
yağan karlar hafifliğinde
sessiz kaldım
en büyük gürültüleri
kuşun kanadında atlattım.
umudu beklemek kadar
zor olan ne varsa
her birini denedim
her birinde denendim.
seni,
sevmelerim aşkına.

mevsimleri beklerkn
geçen zamanı saymadım.
sana dokunacağım
an aşkına.
yıları geride bıraktım
aklımdan hiç çıkarmadım
seni sarıpta
seveceğim gün aşkına.

yüreğim,
dolupta taşarken aşkla
kim bilir güneş
kaçıncı kez doğdu,
kaç kez battı.
en derin denizlerden çıktım.
sana ulaşmak için,
en yüce dağlar aştım.
sana kavuşupta,
öpmelerim aşkına.

seni,
sevgide kalsın diye,
yerine
kin nefret oldum.
kendi uçurumlarıma döndüm.
senin,
titreyen gül tomurcuğu üzerinde,
çığ olarak
kalabilmen aşkına.

senin sevinçlerin için ,
en derin acılara katlandım.
kara bulutlardan
düşen tek damla,
tek damlaysa
senin nefesin,
o damla ben olurum
seni,
yaşatmalarım aşkına.

senin
yüzünde acıyı,
görmeyim diye,
gözünde gülmeyi
öpmek için,
ışığının bittiği yerde
ben olurum sana ışık
sana,
aşık olmalarım aşkına.

köle kalmayı
kader ettiysen
aşkın olmaaz.
kölen olamam
SENİN YERİNE BEN ÖLÜRÜM
toprak olurum
ama,aslaa,
bastığın toprak olamam.
seni,
sevmelerim aşkına.

erol semiz