Bir anda çöktü üstüme bu şiir...

Ne zaman hayallare tutunsam hep döner köşeden umutlarım,
Karanlık sokağın başına iliştirilmiş bir kara gürültüdür benliğim
İçimdeki benden habersiz kadınlığım,
yarım kalmışlığım...

Islatalı çok oldu dilimde aşkları,
Parça parça edilmiş yaşam kırıntılarını
Biraz önce astım kendimi ben dediğim ip uçurumundan
Evet biraz önce sallandırdım idam sehpamı...

Dışarı çıkan dilim soludu son kez;buruk sis gibi üzerime sinmiş ihanet havasını
Ellerim buz kesti yine,
Sebebi farklı bu kez idamdandır belkide...

Bir anda yüzüme çalınan bir kara ordusu baktı gözlerimin o acılı haline,
Karalar bağladı kara ordusu gözlerimin içinde,
Ne ben sordum ne cevap verdi şiirim,
Ne onlar sordu ne ben cevap verebildim
Ama çizdim;elimden geleni ardıma koyup bekledim
Gözlerim idam sehbamın üzerinde birazcık derin...


Nefes nefese kalmıştım ki koşmaya üşenir oldu dizlerim
Gözlerimden yaş süzüldü de ’yapma’ demedim ..

Çek!
Çek dedim ipimi ihanetin bam telinden
Çek hadi insin bedenim ben uçurumundan
Durma çek idam sehbamı faili meçhul katilimsin..

Ve ne zaman iliştirdim sol yanıma seni,
katilimin ipini idam sehbamda ellerimle çektim !

Bu bir idamdır yaşarken sen tarafımdan,
Bu bir serzeniştir acılı sol yanımdan ...
...

19/05/09
... mAvİmAsAl...