Saçlarının arasında pamuk tarlaları,
Avuçlarında martıların sabah kahvaltısı,
Ekmek kırıntıları...
Üflediğin ney’in sesi gelir uzaklardan,
Yakar yangın olup şu coşan bağrımı...

Göğsünün tam orta yerinde bir avlu,
Seçtiğin cümleler başıma dayalı tek mermili
Soğuk namlu...
Ha bastın, ha basacaksın tetiğe,
Daha düzgün cümleler kurayım diye...

İki adak arası surlara kazıdığım dileksin
Mevla’nın ilham üflediği mürekkepsin
Kimler bakarsa gören görmeyen gözlerle
Altın varaklı yüreğe sahipsin...

Koy başını buluttan yastıklara,
Umurumda değil geçici saltanat yoksan yanımda,
Hem zaten nefs dediğin nedir ki yenileceksin,
Kaç kuruşluk ki şu dünya?

Es deli rüzgarım, eğme başını
Tıka kulaklarını eleştirenlere,
Koru yürek tacını..
İnadına yazıyorum, yazacağım,
Yaşatacağım amacını!

Bana çalınsın bu gece ney taksimin,
Öyle güzelsin ki sen,
Yok övgüye gereksinimin...



Yüreğimin diplerinden : Çıplak kaldı onca uğraştan sonra bile kelimeler, giydir güzel insan ruhunun karmaşasıyla onları, kapında nöbetteler...


Elif SEZGİN