Çıldırıyorum, deliriyorum.
İçimde bir ben var benden öte demiş ya Yunus EMRE
Benimde içimde bir ben var benden öte,
Beni zorlayan, yenemediğim bazen anlayamadığım bir ben.
Sevdim o beni, çok sevdim.
Zorluğunu, hırçın dalga oluşunu, beni bana vuruşunu sevdim.
Bana karışan,ben olmaya,beni o yapmaya çalışan beni sevdim.
Ben kendimi sevmedim diğer beni sevdiğim kadar.
Anlıyor mu beni?
Çünkü içimde o ben, o olamadım belki ama o olmaya çalıştım.
O başarıyor, ben yapabildim mi?

Ben hiç bu kadar saçmaladığımı hatırlamıyorum.
İnsan kendini tanımaz mı?
Ben neyim, kimim tam anlamıyla bilmiyorum ama ben hiç bu kadar saçmalamadım,
Hiç bu kadar garip olmadım.
Anlaşılmaz, kendisi ile bu kadar sorun yaşayan olmadım.
Ben var ya, o bir benden öte olan o ben.
Ben işte o ve ben.
Silip atan her şeyi, tutan, tutturan, gülmese de güldüren, unutturan ve mutlu yapan, Hep mutlu yapan en zorda bile.
O işte o, benden öte olan o bir ben.
Ben işte o ve ben..
Hepsi bu...