BALTACI…

Elindeki iğeyle biledi, baltasının ağzını
Çekti yırtık postallarını ayağına
Yağlı urganını da attı omzuna
Düştü ormanın yollarına…

Meşe, kayın,gürgen demedi,ayırmadı birbirlerinden
Salladıkça baltayı, indirdi o ölümcül darbeyi.
Yok ettikçe hırslanıyordu, kapılmıştı bir kez katliamın rüzgarına.
Yankılanıyordu baltanın iğrenç sesi, Anadolu’nun ormanlarına…

Kan terleri akıyordu suratından
Gözleri dönmüş ,kızıla bürünmüştü bir kere
Kıydıkça genç fidanlara
Aklı kalmıştı, geride saklananlara…

Bu katliam, her on yılda bir devam etti
Babadan oğula kalan mirastı sanki
Hep yalan-dolan
Bir bir devrildiler,her ışığa yükselen…

Baltacı bir gün yok olup gitti
Baltasını da hurdacı para etmez diye eritti
Böylece Anadolu’nun geleceği ormanlar tükenip bitti
Ne yazık ki bütün canlar feryadı-figan etti…

Ayhansarıkaya