4
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
1111
Okunma
Gün ışığına hasret kalmış
Biçare insanlar,
Ne duyarlar, nede hissederler
Bir zamanlar içtikleri suyu,
Kokladıkları havayı.
Bir zamanlar
Onlar içinde vardı dünya,
Onlara uzatmıştı boynunu
Sarı başaklar, onlar içinde
öterdi çayır kuşları,
Ağaçlar meyve tutar,
Yapraklar koyu ve serin gölgelerini
Onlar için de sererdi topraklara.
Olan olmuş, zaman geçmiş,
Rüzgarlar hoyrat esmiş,
Sular hızla akıp gitmiş;
Neden sonra yaşamış ve görmüşler
Sarı sıcağın zalimliğini,
Rüya bitmiş, uyanmışlar
Sonra da yer yerinden oynamış:
Koca dünya, en sonunda
Ellerinden kayıp gitmiş.
KMAL POLAT
5.0
100% (4)