hayat içi dolu ama anlamsız bir telaş................
............koyma arkadaş kendini yarın için savaş

gençliğine aldanıp gülüp geçme ,
.........................yaşlanınca anlarsın
ölümü sen hiç düşünme,
.........................başına gelince kavrarsın


zemde yol alırım içimde bir garip telaş
ne içindir bilmemki bu anlamsız savaş
dökülen gözlerden damla damla yaş
gecenin karanlığında bulurum kendimi

varlığım bir anlam katarmı dengime
yığılan öfkelerim takılır bendime
hesap sorarım gece gündüz kendime
kah-ın narına tutulur yüreğim

yorarım yolları tersinden düze
dertleri biriktirip bırakırım güz-e
üzüm buğusunda hüzne dalarım
karanlığın ortasında kendimi ararım

bir tabir olsan dilimde hece
katarım sana anlamlar nice
gel görki şuhale bir zaman biçe
şafaklar sökmeden doğarım sessizce

karabağlanmış yüreğim naçar
yine gönlümde laleler güller açar
ruhum durmaz bedenimden kaçar
toprağa düşmeden bulurum kendimi

yaprak misali düşmeye dalından
vakit geldi soldunmu gençlik çağından
vur elleri dizlere boşalsın bağından
hesabım görülmeden bulurum kendimi

kara toprağa bürünmeden bedenim
daha suallerle yoğrulmadan hederim
şu dünyalık geçti tüm heveslerim
henüz tükenmeden saçılır servetim
ateşlerde kor olup bulurum kendimi

ölümü yattığın zaman yastığının altında,kalktığın zaman karşında bil
...........................ölüm bize bu kadar yakındır.