9 EKİM- Seninle birlikte öldüğüm gündür.
Yokluğun tüm hızıyla sardı, yaktı, yıktı..
Çok zor arayıpta bulamamak...
Çaresizlik...
Umutsuzluk...
Gelemeyeceğini bilmek...
Yıkkınlık bile çare değil senin acının yanında...
Sadece çok üzgünüm
CANIM KARDEŞİM!!!!!........


Yaşamadan gitmen acıların en büyüğüdür...
Bakışlarındaki masumiyet,
Hayattan beklentilerin,
Bizlere vermiş olduğun haz,
Gülüşün,
Medet umuşun
CANIM KARDEŞİM!!!!!......



Gelecek için aramaların,
Bir ışık, bir ışık olsun istediğin beklentilerin,
Ama daima olmayacağından koktuğun isteklerin,
Gerçekten böyle mi olmalıydı?
CANIM KARDEŞİM!!!!!........


Biliyor musun canım kardeşim?
Sen son çırpınmalarını yaparken,
Kalbimiz, beynimiz, tüm varlığımız seninleydi,
CANIM KARDEŞİM!!!!!..........


Sen biliyordun bizleri,
Biz de en az senin kadar yalnızdık,
Çaresizdik,
Şaşkındık,
Bilmiyorduk,
Ve çırpınıyorduk.
CANIM KARDEŞİM!!!!!......


Bekledik ümidimizi yitirmeden,
Aklımıza kötü kaderi getirmeden,
Sana zarar gelmesin diye dokunamadan,
Yanına gidipte helalleşemeden,
Annenin selamını söyleyemeden,
Seni kaybettik
CANIM KARDEŞİM!!!!!.......


Acın her geçen gün daha da derinleşiyor.
Seni unut diyor tanımayanlar
Ve tanıyamayanlar...
Televizyonda günlük haber izlemiş,
Veya gazetede bir haber okumuş gibi,
Hissedenler...
Acımızı yürekten hissedemeyenler...
YAKIYOR BİZİ,
CANIM KARDEŞİM!!!!!.....
SENİ ÇOK ÖZLEDİM
ABLAN
MAZLUME