6
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1312
Okunma
Baba!
Dedi bir çocuk.
Titrek sesiyle deşti yarasını.
Dönüp dağlara,
ağladı.
Onlarda kimsesizdi,
anladı..
Giderken elinde,
Bir tesbih vardı.
Salladı..
Bir tabuta sığmadı acısı.
Gözlerinden, damla damla boşaldı..
Gözlerinde feryat,
dudaklarında bir sitem vardı.
Bağırdı,
o benim dünyamdı,
Hem annem,
hem babamdı..
Çocuktu,
bir gece unuttu,
sadece, bir gece avuttu.
Sonra yine,
acının yolunu tuttu..
Bir gece,
musalla taşına şunu yazdı:
BABA;HANİ HİÇBİR FİLMİN SONU HÜSRANLA BİTMEZDİ,
SENDE Mİ BABA,
SENDE Mİ!!
Babanız hayattayken doyun ona..
ERSİN ATİK
16.04.2007
5.0
100% (1)
Cevap Yaz