çaresizliğin resmini çizen ressamlar gibi,
çizebilmeyi öğrendim yokuluğunu bu gece..
isyan bayrağının sancısını anlattım;
kuruyan gözpınarlarıma düşen yağmur tanelerine..

melhem ararken kanayan yüreğime,
gözlerini anımsadım..
hatırımda kalanlarla doyurdum gönlümü
ve
sonra
sana
susadım..

yağmur duasına açılan ellerim
ve
reddeden tanırının dudaklarında
azab
olan
dileklerim..
aldım iyi niyetlerimi yürüdüm,
umursamadım..

sahte sevgiler düşürdü maskelerini,
ve
yönetmen rolleri dağıttı..
ben,
sevda sokağının arabesk akşamlarında,
sokak çocuğu figüranlarını oynadım..

hep yek tesadüf değildi,
hayat kumarında atılan zarların..
cehennemi hedef gösterdi,
peki ama
neydi amacı rolümü yazanların?
anlayamadım..

seni anımsadım bu gece
ve
oynadığım
rolümü
sensizlikle yaşadım..
başardım yine mutsuzluğu,
taşırdım elimi tuttuğun limanda sabrımı
ve
aldım elime
umutsuzluğu..

anımsadım gözlerini bu gece,
ömrüme baharı yaşatamadım..
ilk yönetmenim,
tek
kurtuluşumsun..
uzun gece mesailerinde
ölüm soluğunu ezberlerken enselerimde,
birde bu role alışamadım

alışamadım..