Kurşun kalemle yazılı günahlarım var,
Kahkaha zengini insanlardan sebepli..
Geleceğine ağlak olmaya çabalarım,
Geçmişime damlanan asit yağmurlarında acılarım..

Kör sabahlarım var,
Dünyası karanlık gözlerim..
Annesi toprağa doygun kuşlarımla gömülen gururlarım var,
ve ben her bahar isyan şarkıları ezberlerim..

Gündüzleri yaşar,
Geceleri ölürüm penceresi kahpe bir sokağa bakan ihtiyar balkonumda..
Yaşanacak günleri beklerim
ve
yaşanılmayacak acılara boyun bükerim..

Çok uzaklarda değilim,
Nefesinin itelediği zehir dokulu rüzgarlarda..
bahtına çöken isyana tanık kapkara gecelerin,
umudunu yütirmiş yıldızlarında..
ellerine işleyen mürekkep tadındayım..

ve kuşlarım..
alıp ellerime ağlayışlarım..
masumiyetinden utanışlarım..

sokakların loş ışıklarında koybolduğuma şahit kader,
ve sigaramda isyan,
ve sigaramda keder..

bazen anti zengin gönlüme hüzün çöker..
ben yaşamak derim,
gözlerim azraille dostluğu seçer..
ve artık mutluluğun katili hayallerin benden geçer..

zamanı silecek silgiyi satan kırtasiyeci tekeller,
sarhoşluğuma gülen dost görünen alem-eller..
ve düşüyorum
ve
yok delirircesine aradığım eller..

hislerimde yanılgılarım nadirdir ama
kim bu gelenler?
yakma canımı azrail, haricinde benim ölmesin sevenler..

al götür bedenimi,
nasılsa beklentilerimin katilleri musalla’da görünmez..
sen dostum olsanda, dost görünen vefasızlar gelmez..
yunus emre’ye götür beni,
o ufak dünyamı,
o büyük insan bölmez..
ölen hayvan olsun azrail;
yunus’lar ölmez..
ölen hayvan olsun,
aşıklar
ölmez..