Yalnızlığım kardeş olmuştu hayatıma
Baba’nın yanında, anay’ı da almıştı kader
Hayatımın her diliminde soğuk bir rüzğar
Gülerken bile kamçı gibi vururdu suratıma
Sadece ben mi? Yıllarım bile ağlamıştı, be anam
Okul yıllarımda açlık ve yoksulluğumda
Yüreğimi ve ruhumu doyuramadım, yoktun çünki
Anne kelimesi bilmediğim bir dildi
Adı yabancı, telaffuz yok, sıcaklığı olmayan bir soğukluktu bende
Nerdesin Anne?


Kutsal dediler ana sevgisi,
Yoktun ki; kutsayamadım ne seni, ne de sevgini.
Sarılamadım sana, o bilmediğim kokun hasretimdi
Özlemimi gözyaşlarımla pişirdim hep
Bana sarılan bir can olmadın, öksüzdüm..
Nerde idi? Cennet kapısı olan ayakların, öpemedim..
Başımı koyup dizine uyuyamadım
Nerdesin Anne?


Bilir misin sensiz yıllarım nasıldı?
Sen hiç, varlıkta yokluğu yaşadın mı ana?
Ana’ya düşmanlığı yaşadın mı hiç?
Sitem ettin mi kaderine? İsteyip te göremediğin anneye?
Tanımıyordum ki seni. Nasıl vereceksin yıllarımın hasretini?
Nasıl unutturacaksın? İçimdeki soğukluğu, eksik kalmışları
Nerdesin Anne?


Her şeyi seni sever gibi sevdim, doyurur sandım
Sevdalarımda bile seni arar oldum
Ama veremediler, bilmediğim sendekileri, dolduramadı kimse
Aşkın içinde ana sevgisi olmaz dediler
Anamın veremediğini sevgili nasıl verecekti!!
Nerdesin Anne?


Yağmur olup gelmedin, vermedinki sevgini
Bendekiler sağanaktı halbuki
Madem yağmayacaktın ne idi bu gök gürlemesi
Neden fırlatıp attın? sevmediğin bu Dünya’ya!!
Kaderine beni de ortak etmedin?
Neden, kaderimi kendi avuçlarıma koydun?
Nerdesin Anne?


Her günün doğuşunda,
Güneş’i kara çarşaf gibi örttün yüzüme
Her günün gecesinde,
Karanlık, yatağım oldu yalnızlığıma
Geçmişteki acıları yüzüme tokat gibi vuran
Bir de anne’ler günü değil mi idi, beni her defasında boğan
Daha yakın olacak iken, ırak bırakan
Nerdesin Anne?




Bakırköy 28/ŞUBAT/2007